1 Kasım 1928'de TBMM”nin kabul ettiği Türk Harfleri Hakkındaki Kanun ile Harf İnkılabı başladı. Kanunun çıkarılmasının ardından açılan Millet Mektepleri ile Türk tarihinde ilk defa bir okuma yazma seferberliği başlatıldı. 24 Kasım 1928 tarihli Millet Mektepleri Talimatnamesi gereğince Mustafa Kemal, Millet Mektepleri”nin Başöğretmeni unvanını aldı. Bu tarihin yıl dönümü 24 Kasım 1981 tarihinden itibaren her yıl “Öğretmenler Günü” olarak kutlanmaya başlandı.
Öğretmenler Günü Hangi Ülkelerde Hangi Tarihlerde Kutlanır
1. Azerbaycan; 5 Ekim,
2. Avustralya; Ekim ayının son cuma günü,
3. Çek Cumhuriyeti; 28 Mart günü,
4. Hindistan; 5 Eylül,
5. İran; 2 Mayıs,
6. Malezya; 16 Mayıs
7. Peru; 6 Temmuz,
8. Slovakya; 28 Mart,
9. Türkiye; 24 Kasım,
10. 12 Arap ülkesinde (Bahreyn, Birleşik Arap Emirlikleri, Cezayir, Fas, Katar, Libya, Mısır, Suudi Arabistan, Tunus, Umman, Ürdün, Yemen); 28 Şubat.
DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer.
Bütün köy çocuklarını getirin buraya ,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin...ve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerimi diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları
Geniş ovalarda kaybolur kokuları...
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni.
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın.
Aman Isparta güllerini de unutmayın
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçivanım
Ben bir bahçe suluyorum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yörükler Yaylası'nda Toroslar'da eğleşen,
Muş ovası'ndan, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden,
Çiçek getirin, Çiçek getirin, örtün beni.
Eğin türkülerinin içine gömün beni.
Dünyanın büyün çiçeklerini diyorum.
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencileri istiyorum.
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum.
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın.
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarı çöktü, ben altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kış bir şey söyleyen toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,
Yurdumun çiçeklenmesi için yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Ceyhun Atuf KANSU
