BİRLEŞ­ME, VİRÜS, TOP­LUM­SAL MÜ­CA­DE­LE
Bir­lik-be­ra­ber­lik-uz­laş­ma-iş bir­li­ği-güç bir­li­ği…
Bü­yü­lü, kut­sal kav­ram­lar­dır bu söz­cük­ler.
Her­kes imza atar al­tı­na.
Bir­lik­te­lik ön­ce­lik­le bu kav­ram­la­rın söy­lem­le­rin­de­dir.
Ama ve ancak…
Sıra pra­ti­ğe gelip ça­tın­ca, zur­na­nın zırt de­di­ği yere gelip tos­la­nır.
Ör­ne­ğin 26 Ağus­tos…
Ör­ne­ğin, kong­re­ler…
Milli Dev­let’in ku­ru­lu­şu, dev­rim­ler ve de­va­mın­da­ki tüm atı­lım­lar…
Bütün bu ola­ğa­nüs­tü ham­le­le­rin ar­dın­da bir­leş­ti­ri­ci­lik ye­te­ne­ği ve kur­may­lık be­ce­ri ve ze­kâ­sı var­dır.
Ön­ce­den de de­fa­lar­ca yaz­dık çiz­dik; ama tek­ra­rın­da fayda var: Böyle bir bü­tün­lü­ğü sağ­la­ya­bil­mek için –ön­ce­lik­le- si­ya­sal hırs­la­rın, ge­lecek he­sap­la­rı­nın, hi­zip-grup-ka­yır­ma­cı­lık gibi has­ta­lık­la­rın gü­dü­mün­den sıy­rıl­mak ge­re­kir.
Kim ki si­ya­se­ti kendi ge­le­ce­ği­ni ya­pı­lan­dı­ra­cak bir mes­lek ola­rak be­nim­ser, o in­san­dan ülke için, de­mok­ra­si-hu­kuk dev­le­ti-ve ay­dın­lan­ma ide­al­le­ri yö­nün­de bir yarar umul­ma­sı ham bir ha­yal­dir.
Si­ya­set bir kol­tuk, rozet ya da ikbal bek­len­ti­si ile ya­pı­la­maz.
Si­ya­si mü­ca­de­le­ye omuz ver­mek bir so­rum­lu­luk işi­dir. Ni­te­lik­li bir öz­ve­ri­nin sa­hi­bi ol­ma­yı ge­rek­ti­rir.
Ah­la­ki de­ğer­le­rin, vit­rin­le­ri süs­le­yen bir rek­lam metaı ola­rak kul­la­nı­la­ma­dı­ğı bir yük­sek­lik ge­rek­ti­rir.
Eğer bu bir­li­ği, be­ra­ber­li­ği ve ni­te­li­ği sağ­la­ya­bi­li­yor­sa­nız, zafer zaten ka­çı­nıl­maz­dır.
İşte biz­ler… İki gün sonra böyle bir­lik­te­li­ğin ya­rat­tı­ğı o büyük za­fe­ri kut­la­ya­ca­ğız…
Ve… Ve ma­ale­sef it­ti­re kak­tı­ra bir araya ge­le­bi­li­yo­ruz.
As­lın­da bir araya gel­me­miz de [dü­rüst olmak ge­re­kir­se] ger­çek ve iç­ten­lik­li bir uz­laş­ma­dan doğ­mu­yor. Hayli ge­çi­ci, sanki sanal, pamuk ip­li­ği­ne bağlı zo­ra­ki gü­lüm­se­me­le­rin eseri…
O muh­te­şem bir­lik­te­li­ğin za­fe­ri­ni işte böyle bir bir­lik­te­lik­le kut­lu­yo­ruz.
Peki bu ya­zı­nın so­nu­cu ya da son sözü ne?..
Kıs­sa­dan hisse dü­şün­ce ve umu­du­muz şu yönde:
- Ego, vit­rin­de gö­zük­me ve ki­şi­li­ği­mi­zi ci­la­la­ma vi­rüs­le­ri­ni içi­miz­den ve dı­şı­mız­dan te­miz­le­me­miz gerek.
Ne kadar ekmek, o kadar köfte, der­ler ya… Bu te­miz­le­me işin­de ne kadar ba­şa­rı­lı olur­sak, bu ül­ke­nin so­run­la­rı­nı o kadar [o öl­çü­de ve o mik­tar­da] omuz­la­ya­bi­li­riz.
Ötesi mi?
Te­miz­le­ye­mez­sek… Virüs ka­za­nır!
O zaman da ne olur?
O ka­da­rı­nı da siz söy­le­yin.

www.​so­ru­yu­sor­mak.​com