Yürek Delinirken
Umut tutunur çaresizliğine yaşamın Ve yürek her atımında kana belenir. Ayrılık bir okun ucunda zamansız gelir Ama o ok giderken yürek delinir.
Gecenin koynunda büyür bir sızı Sessizce akar kıyısına zamanın. Bir gül solar, sarılırken dikenine Ve acı, sevdaya dönüşür anısına.
Bir adımda bin yıl yaşanır bazen Bir bakışta akar tüm mevsimler. Yürek, delik deşik bir harita gibi Bulur yolunu ama hep eksik kalarak.
Yürek Delinirken – II
Bir ok gibi geçer zamanın göğsünden Dün solar yarın söner sadece an kalır. Yürekte yankılanır sessiz bir sitem Her acı, bir sevdaya dönüşür o zaman.
Tutunur umut, en karanlık kıyıya Bir ışık gibi sızar çaresizliğe. Ve her yara, bir iz bırakır şiire Yürek delinse de dirençle çarpar yine.
Yürek Delinirken – III
Bir lav gibi akar içimizde zaman Yakarken umutları, şekil verir ruha. Kül içinden doğar bir gül usulca Ve dikenleriyle sarar boşluğu, susuşa.
Yıkımın ortasında bir yaratım başlar Her yanış, gebe kalır yeniden doğuşa. Yürek, delik deşik bir direniş haritası Her çizgi, bir şiire dönüşür nihayetinde.
Yürek Delinirken – IV (Sevinç Yumağı)
Külün içinden bir gül doğduysa eğer O gül sevinçle sarar yanmış kökleri. Her diken, bir hatıradır direnişten kalan Ve her yaprak, umutla örer yumağını.
Sevinç, acının içinden geçerse parlar Bir kıvılcım gibi düşer yüreğin közüne. Yoğunlaşır, döner, bir yumak olur zamanla Ve sarar bizi, yeniden doğmanın coşkusuna.
Yürek Delinirken – V (Toplumsal Sevinç Yumağı)
Bir halkın yüreği delinirken sessizce Her acı bir düğüm olur sevinç yumağında. Zulümle örülür, dirençle sarılır Ve umut, halkın ellerinde yeniden doğar.
Söz susturulsa da şiir konuşur Bir yumak gibi çözülür karanlıkta. Her kıvrımda bir ses, bir nefes, bir iz Ve her iz, bir halkın yürüyüşüne dönüşür.
Şiirden sonra birkaç satır eklemek gerek. Hiç kuşkusuz, şiir bir umuttur. Ya var olanlar için yazılmıştır, ya da olsun istenenler için. Onun için şiir geçmiş, şimdi ve gelecek toplamıdır, yani yaşamın özetidir. Söylemin nitelik atlaması sanatı taşır vitrine.
İnanç iyi insan olma potansiyeli taşırken, daha iyi olabilmenin engelidir. Çünkü daha iyinin her koşulda iyiyi aşması gerekir. Bu özünde iyiye karşı oluş değil, daha iyiye karşı oluşa karşı olma halidir. Evet, inanç iyidir ama; daha iyiye yol vermez!...