METİN OL METİN KAL

Bir anı
Bir sanı
Bir kanı

2000 Yı­lı­nın Şubat ayıy­dı kış kış­lı­ğı­nı, puşt puşt­lu­ğu­nu, dost dost­lu­ğu­nu gös­ter­di o gün.

Karlı bir kış gü­nüy­dü du­var­da­ki ter­mo­met­re -2 de­re­ce­yi gös­te­ri­yor­du so­kak­ta cıvıl cıvıl in­san­lar iş­le­ri­ne gi­de­cek­le­ri erek­le­ri­ne koş­tur­ma­ya alel acele ye­tiş­me­ye ça­lı­şi­yor­lar­dı

So­ka­ğın, adını al­dı­ğı Kum­ru­lar, Gü­ver­cin lerin ürkek kanat çır­pı­nış­la­rı­nı ve on­la­rın bah­çe­de ser­pi­li olan yem­le­ri­ni top­lar­ken; kül­ha­ne ötüş­le­riy­le kov­ma­ya yel­ten­se­ler de na­fi­le gü­ver­cin al­dı­ğı­nı aldı kum­ru­nun pasif ba­kı­şı da kur­sa­ğın da kaldı..!

Kum­ru­la­rın ça­tı­da ses­siz­ce saf tut­ma­la­rı da bir işe ya­ra­ma­mış­tı.
Kay­ma­kam­lı­ğın ka­pı­sı­nın önün­de 1975 model Gre­na­da Ford marka oto­mo­bi­lin üstü hafif karla ka­pan­mış­tı.

Ak­lı­ma bir şey geldi oto­mo­bi­lin ön ca­mı­nın üs­tü­ne bir şiir ya­za­sım geldi, cin­lik bu ya..!
Yahya Kemal'in "Bir gemi kal­kar bu li­man­dan" şi­iri­ni yaz­ma­ya ça­lış­tım tam o es­na­da o ta­ri­te Çan­ka­ya İlçe Kay­ma­ka­mı, ya­nın­da­ki ar­ka­da­şı­mız Metin ile gel­di­ler.

Oto­mo­bil kay­ma­ka­ma aitti

Şiir yaz­dı­ğı­mı gören kay­ma­kam ar­ka­da­şı­mı­za, "oku dedi Metin”
Metin, hafif ke­ke­mey­di, oku­ma­ya baş­la­dı so­nu­nu zar zor ge­tir­di.
Metin o gün kay­ma­kam­la hafif bir na­hoş­luk ya­şa­mış­tı.
Metin için o şiiri oku­mak, ha­ya­tı­nın en zor anı, en zor kanı, en zor sa­nı­sıy­dı.
Mob­bing uy­gu­la­ma­sı bazen de böyle tak­tik­sel şey­ler­le de uy­gu­la­na bi­li­ni­yor­muş.

Ke­ke­me olan bi­ri­si­ne şiir okut­mak gibi..!
Metin çok kadim bir dost, ba­ba­can, de­ğer­li bir ar­ka­da­şı­mız­dı.

De­miş­tim
Metin, metin ol, metin kal..!!

Say­gı­la­rım­la