Bence o da Didim’in Necla Teyze’si.
Yaklaşık 60 yaşında bir kadın hasta ve çalışamıyor. Kirasını ödeyemeyince ev sahibi tarafından sokağa atılmış. Uzun süredir sokakta yaşıyor. Soğuklar başlayınca Didim Sanayi’de geçici olarak bir işyerine sığınmış. ( Kimliği bende gizli, bilinmesini istemiyor) Hikayesi de çok üzücü.
Kirasını ödeyemediği için kedisi ile birlikte ev sahibi tarafından sokağa atılmış. Söylediğine göre 8 kardeşler ama görüşmüyorlarmış. Biri hariç. İşsiz ve alkolik olduğunu düşündüğüm erkek kardeşi ile beraber sokaklara düşmüşler. Yani Didim’in Necla teyze’si kedisini de almış erkek kardeşinin yanına gitmiş. İki kardeş sokakta kalınca ve soğuklar başlayınca Didim sanayide (geçici olarak) bir dükkâna sığınmışlar. Söylediğine göre geçici kaldıkları iş yerinde de her fırsatta “Çıkın artık buradan” deniyormuş. Anlıyorum, bizi istemiyorlar ama gideyim de bu soğuklarda nereye gideyim? İstemiyorlar ama yüzsüzce kalıyorum. Geceleri bu dükkânı da süpürüp temizliyorum. Tuvaletleri falan hep ben temizliyorum. Sağ olsun sanayideki lokanta bazen bize yemek veriyor. Allah onlardan razı olsun” diyor.
Aman sakın ha adımı yüzümü fotomu paylaşmayın !
Sanayide erkek kardeşinin zaman zaman çalıştığı bir iş yerinde soğukta ve bir kadın için hiç de uygun olmayan şartlarda gizliden yaşamak zorunda kalmış, çaresi ve yalnız bir kadın.
Erkek kardeşinin de bir evi ve düzenli işi yok. Babasından kalan üç kuruş emekli maaşı olduğu ve de resmi bir geliri göründüğü için de yardım istediği Resmî Kurumlar Didim Belediyesi ya da Didim Kaymakamlığı mevzuatları gereği yardım edemeyeceklerini söylemişler. Babasından aldığı kuş kadar maaş da kiraların yarısına bile yetmeyen bir paradır bilirsiniz. Zaten o para da hacizli, çoğu vaktiyle çekilen kredi ödemelerine kesiliyor.
Ayrıca yapılan resmi incelemede üzerine kayıtlı 84 varisli arsa çıkmış. “Bana miras kalmış ama 84 varisli arsayı ben ne yapayım. Satsan satamazsın ne işime yarar ki? Bana başımı sokacak bir göz oda lazım” diyor. Ailesinden birlikte sokakta yaşadığı ( İşsiz) erkek kardeşi dışında hiç kimse ile görüşmüyor. Zaten söylediğine göre vaktiyle bankadan kardeşi iş güç sahibi olsun diye para çekmiş. “ kardeşimin de hataları çok ama kardeştir işte ona bir şey olsa ben ne yaparım?” diyor. Gözlemlerime göre kendisinden yaşça büyük yanına gittiği erkek kardeşinin de kendisinin de psikolojik durumları iyi ve sağlıklı değil.
Zor zamanlarda kedisine bağlanmış. Kedisini çok sevdiği için, ona gelen yiyecek yardımlarını sokak kedileri ile paylaştığı için “ Eski mahallemde adımı deliye çıkardılar”. diyor. Hayvanları sevmek suç mu? O da benim gibi çaresiz. Aç kalırım ama aldığım bir lokmamı onunla paylaşırım. Beni yaşlı bakım evine yerleştirseler de ben kedimi bırakmam dediğimden biliyorum beni oraya da almazlar. Kedimi bırakmadığım için sokakta kalmaya mecbur kaldım. Kim bu hayatı ister. Deli değilim. Ama o bana sığınmış, ablamdan kalan emanet. Kedimi de terk edemem. Ölsem de onu bırakmayacağım o benim tek can yoldaşım.” diyor.
Ona yardım etmenin bir yolu olmalı ama nasıl?