Çocukluğum da hayal dünyamı ısırgan otunun neden ısırgan olduğu üzerinde kurgu kurar öyle bakardım hayatın zorluklarına.
Çocukluğum da çalıdan çırpıdan çatılar kurar, çatıların altına çiçekten taştan topraktan aş iş ekmek kapısı yapardım.
Çocukluğum da utangaçtım
Yırtık ve zeki bir beyinle düşünür usulca oturur, içimin hırçın yangınlarını dingin yüreğimle söndürürdüm. Amma..
Kimseciklere sormadan
Çocukluğum da karanlıklar da taşların kayaların birer düşman, gölgenin yol kesen barikat olduğunu söylemişlerdi..
Sormadım; kimin daha çok insan olanın, düşmanı kim..!!
Sonradan...
Dediler ki...
İnsan...
Çocukluğum da düşünüyordum
Güneşin doğuşu"ya parayla olsaydı"
Tüm karanlıkların sessizliği, üstümüze mi yıkılacaktı..olmadı..!!
Aydınlık yarınlara selam olsun.