BIR KEN­TiN VA­ROS­LA­RIN­DA

Bir ken­tin va­ros­la­rin­da
Kıt ka­na­at ya­şı­yor­du
Umut et­tik­le­rin­de vardi isim­siz !
Koş­tu­rup durur
Or­ta­lık­ta.
Uğ­ru­na bedel
Biç­me­ye
Kırık unut­lar vardı
Yü­re­ğin­de
Gönbe gün ço­ğa­lır
An­la­tıl­ma­sı güç
Tut­ku­lar genç­li­ği­ni
Ça­lar­dı
Uyu­ma­ya ça­lış­tı
Göz­le­ri­ni ka­pat­tı o an
Tam kırk yıl ön­ce­si­ni
Ken­tin va­ros­la­rin­da
İsim­siz.