Kıtlık

“Kıt” söz­cü­ğü, bedel öde­nen mal­lar için kul­la­nı­lır. Bedel öden­me­yen mal­lar için kıt­lık söz ko­nu­su de­ğil­dir. Es­ki­den bedel öden­me­yen mal­lar den­di­ğin­de hava ve su ör­ne­ği ve­ri­lir­di. Şimdi sa­de­ce hava için bedel öde­mi­yo­ruz(!) Bir “es­ki­den” daha anım­sa­ya­lım: “Kendi ken­di­ne ye­te­bi­len ülke” den­di­ğin­de, ül­ke­miz­le gurur du­yar­dık. Peki, bu ül­ke­ye ne oldu?

1-Mev­cut kay­nak­lar, akıl­cı kul­la­nıl­mı­yor.

2-Üre­ti­me iliş­kin ge­rek­li plan­la­ma­lar ya­pıl­mı­yor. Dev­let Plan­la­ma Teş­ki­la­tı ka­pa­tıl­dı(!)

3-Ken­di gü­cü­müz­le üre­te­bi­le­ce­ği­miz mal ve hiz­met­ler ül­ke­miz­de üre­til­mi­yor. Hıf­zıs­sıh­ha­nın üret­ti­ği aşı­lar, ta­rım­sal ilaç­lar, gübre ve tohum.

4-Üret­mek, ülke po­tan­si­ye­li­ni kul­lan­mak­tır. İstih­da­mı sağ­la­ya­rak gelir da­ğı­lı­mı­nı dü­zen­ler, sos­yal re­fa­hın art­ma­sı­na hiz­met eder. Döviz ih­ti­ya­cı­nı ve do­la­yı­sıy­la cari açığı ve dışa ba­ğım­lı­lı­ğı azal­tır.

5-Ara­cı azın­lı­ğın ka­zan­ma­sı ye­ri­ne, üre­ten ço­ğun­lu­ğun ka­zan­ma­sı­nı sağ­lar.

6- Ülke kay­nak­la­rı­nı ülke ya­ra­rı­na kul­lan­mak bir de­mok­ra­tik ter­cih­tir ve yö­ne­ti­me ka­tı­lı­ma ola­nak­lar sunar.

7-Kur­tu­luş Sa­va­şı son­ra­sın­da bu ülke, sa­de­ce tarım ürün­le­ri ile 15 yılda 48 fab­ri­ka kur­ma­yı ba­şa­ra­rak cum­hu­ri­ye­ti taç­lan­dır­mış­tır. Ye­ni­den aynı ba­şa­rı­yı sağ­la­ma­nın önün­de­ki en­gel­ler kal­dı­rıl­dı­ğın­da, bu ülke yine kendi ken­di­ne ye­te­bil­me ba­şa­rı­sı­nı gös­te­re­bi­lir.

8-De­mok­ra­si, hu­ku­kun üs­tün­lü­ğü, ada­let ve adil pay­la­şım, kıt­lık so­ru­nu­nu gün­dem­den çı­ka­ra­cak­tır.

Kıt­lık, ya­şa­mı sür­dü­re­bil­mek için gerek du­yu­lan şey­le­rin ye­ter­siz (az) veya pa­ha­lı ol­ma­sı­dır. Sı­nır­lı kay­nak­lar­la sı­nır­sız is­tek­le­ri kar­şı­la­ma bi­li­mi olan eko­no­mi, bu so­ru­nu çöz­me­ye ça­lı­şır. Mev­cut kay­nak­lar sa­de­ce ih­ti­yaç­la­rın bir kıs­mı­nı kar­şı­la­ma­ya yet­mek­te­dir. İhti­yaç­la­rı­nı so­run­suz ola­rak kar­şı­la­ya­bi­lecek olan­lar, maddi gücü olan­lar­dır. Sözün özü şu; pa­ra­sı olan­lar için kıt­lık­tan söz edi­le­mez.

Ya­şam­sal ih­ti­yaç­la­rın kar­şı­lan­ma­sı ko­nu­sun­da, top­lum ge­ne­li­nin dik­ka­te alın­ma­sı ve de­ğer­len­di­ril­me­si ge­re­kir. Bu nok­ta­da gelir da­ğı­lı­mı gün­de­me gelir. Ada­let­siz gelir da­ğı­lı­mı, ih­ti­yaç­la­rın kar­şı­lan­ma­sın­da be­lir­le­yi­ci olur. As­ga­ri ücret genel ücret gibi al­gı­la­nıp uy­gu­la­nı­yor ise; alı­nan ücret, açlık ve yok­sul­luk sı­nı­rı­nın al­tın­da ise, ka­çı­nıl­maz ola­rak bir kıt­lık var de­mek­tir. Mil­yon­lar­ca işsiz ve iş bulma umu­du­nu yi­ti­ren­ler var ise, kıt­lık ka­çı­nıl­maz­dır.

As­lın­da kıt­lık, ya­şam­sal ge­rek­li­li­ği olan mal­la­rın alı­na­bil­me­si ile il­gi­li­dir. Be­de­li olan de­ğer­ler üre­til­di­ği sü­re­ce, kıt­lık söz ko­nu­su de­ğil­dir. Do­la­yı­sıy­la kıt­lık para ile il­gi­li bir olay­dır. Pa­ra­sı olan, var olan mal­la­ra ulaş­ma­nın bir yo­lu­nu bulur. Da­ha­sı, pa­ra­sı olan­la­rın bir kısmı; kıt­lık dö­nem­le­rin­den de karlı çık­ma­nın bir yo­lu­nu bu­lur­lar. Bunun için ih­ti­yaç sa­hip­le­ri, so­run­la­rı­nı çözme te­me­lin­de bir araya gel­me­nin bir yo­lu­nu bul­ma­lı­dır­lar. Bunun için en kısa yol, il­ke­li ve de­mok­ra­tik bir­lik­te­lik­ler­dir. Fark­lı­lık­lar, ge­nel­lik­le doğal olan ka­çı­nıl­maz­lık­lar­dır. Bu­ra­da önem­li olan, ben­zer­lik­ler da­ya­nış­ma­sı ile ortak ve ya­şam­sal ta­lep­le­ri; bık­ma­dan, usan­ma­dan, kork­ma­dan ve sa­kın­ma­dan di­len­dir­mek­tir.